ฤาม้าจะเสียภาพแห่งความเป็นชาติอาชาไนย โดยธงชัย เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ

ฤาม้าจะเสียภาพแห่งความเป็นชาติอาชาไนย

โดย ธงชัย เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ

             ตอนเด็กผมเห็นลุงขี่ม้าเทศไปโน่นไปนี่ สะพายดาบยาวเฟื้อยแถมยังมีปืนปัสตันห้อยอยู่ข้างตัวม้า สวมหมวกกะโล่ทรงกลม เท่ห์ระเบิด ยิ่งเวลาที่ม้าออกวิ่ง ทั้งม้าทั้งลุงผมโคตรยิ่งใหญ่ ยังกับในหนังคาวบอย

             วันหนึ่ง ผมไม่ได้ไปโรงเรียนบนศาลาวัด แต่วัดคือแหล่งชุมนุมของเด็กๆ(รวมทั้งเด็กวัด) และผู้ใหญ่ที่ว่างงาน มักไปนั่งกินกาแฟแก้วเดียวแต่เปลืองน้ำชาทั้งกา ผมเห็นม้าของลุงเล็มหญ้าอยู่หน้าโบสถ์

ม้าเทศ พ่อพันธุ์ผสม

             เชิดลูกน้องลุงจูงนางม้าตัวเมียมาปล่อยให้เล็มหญ้าอยู่ใกล้ๆกัน เจ้าม้าผู้เหล่สาวทันที แล้วเดินปรี่เข้าไปหา วนดมก้นม้าเมีย ขยับจมูกฟิดๆ โดยไม่ทันได้ตั้งตัว ม้าผู้เริ่มปล่อยอาวุธออกมายาวเฟื้อย แล้วกระโดดคร่อมม้าเมีย แต่เสียบหล่น เสียบหล่น เด็กวัดเด็กบ้านมุงกันดูไม่น้อยกว่าผู้ใหญ่ที่ร้านกาแฟ

ชื่อฝรั่งก็ไม่ขี้ไก่เลย

             ทันใด หลวงพี่ฟ้อนอยู่ที่หน้าต่างกุฎิตะโกนเสียงดังฟังชัด "เฮ้ย มีงช่วยจับของมันยัดให้ทีซิ" แต่ไม่มีใครกล้าทำตามพระสั่ง อดรนทนไม่ได้หลวงพี่ฟ้อนร่อนลงมาจากกุฎิแล้วก็ปราดเข้าไปจับบักฮำม้าที่ทั้งยาวและใหญ่ใส่พรวดเข้าไปในตัวเมีย เท่านั้นเองก็จบด้วยเสียง "ฮื่อ"  ถ้าไม่ได้พระมาช่วยเจ้าม้าผู้หนุ่มตะกรอคงไร้ฝีมือ

              ภาพที่ติดตาตรึงใจมาแต่เด็ก มากระตุกอีกครั้งเมื่อวัย 64 ปีกว่าๆ เมื่อได้ไปชมการผสมพันธุ์ม้าของกองการสัตว์และเกษตรกรรมที่ 9 อ.เมือง จ.กาญจนบุรี นำคณะดูงานและบรรยายโดยพล.ต.ปวริศ แจ่มสว่าง นายพลหนุ่มโสดผู้อำนวยการสำนักงานส่งเสริมการท่องเที่ยวกองทัพบก

พล.ต.ปวริศ แจ่มสว่าง บรรยายทั้งมันส์ทั้งฮาๆ

              ณ ศูนย์ผสมเทียมม้า ใต้ร่มจามจุรี มีพะเนียดมัดม้าตัวเมียไว้ตัวหนึ่ง แล้วมีม้าผู้อีกตัวหนึ่ง รูปร่างท่าทางทระนงองอาจสมกับเป็นชาติอาชาไนย

              "ม้าผู้เป็นม้าที่กองทัพซื้อมาจากต่างประเทศราคาตั้งแต่ 5-10 ล้านบาท เพื่อนำมาผสมพันธุ์ขยายกองทัพม้าให้พอเพียงกับภารกิจ แต่เนื่องจากการผสมพันธุ์ของม้าสิ้นเปลืองมากหากต้องปล่อยให้สืบพันธุ์ตามธรรมชาติ ซึ่งม้ามีสมรรถภาพทางเพศ เพียง "5 วินาที" ก็หมดฤทธิ์เดชแล้ว ถ้าปฏิบัติการผิดพลาดไปครั้งเดียวต้องสูญเสียน้ำอสุจิไปเท่ากับผสมม้าได้ 7 ตัว หรือไม่งั้นก็ต้องใช้ม้าผู้ถึง 7 ตัว ท่าจะไม่ไหว กองการสัตว์จึงได้วิวัฒนาการด้วยการนำม้าผู้มา "ผลิตน้ำเชื้อ" แล้วตรวจสอบเปอร์เซ็นต์ของสเปิมร์ในอสุจิที่ม้าปลดปล่อยออกมา ถัดจากนั้นนำไปแช่แข็ง เพื่อใช้ในการผสมเทียมให้กับแม่ม้าต่อไป วิธีนี้ได้ประสิทธิภาพเหนือกว่า"

น้องปู หลบไป เดี๋ยวม้าเข้าใจผิด

                ทหารหาญจูงม้าผู้เข้ามาหาม้าเมียที่กำลังติดสัตว์ ม้าผู้ปรี่เข้าไปดอมดมที่อวัยวะของเพศเมีย ทันใดก็ปล่อยอาวุธลับออกมายาวเฟื้อย(เกือบศอก) ขนาดบิ้ก

                ถ้าเป็นภาษาอีสานจะบอกว่า บักฮำม้า ใหญ่โพด ถ้าเป็นภาษาเหนือต้องบอกว่า ใหญ่ขนาด  ยาวแฮม โอวโฮ๊ะโฮ๊ะ สมกับฉายาว่า "ชาติอาชาไนย" โดยแท้

โอ้โลมปฏิโลม

                ทันใด ม้าผู้กระโดดขึ้นคร่อมหลังม้าเมีย แล้วเสียบทันที แต่ทหารสัตว์แพทย์ใช้กระบอกสวมแทนอวัยวะของม้าเมีย เจ้าม้าผู้เกร็งตัวประชิดจนตัวโก่ง(มันคงเสียวสะใจ)แล้วก็เสร็จสมอารมณ์หมาย ยกขาลงจากหลังม้าเมีย อวัยวะเพศปากบานฉึ่งอันเป็นจุดสังเกตุว่า มันได้ปลดปล่อยน้ำเชื้อเรียบร้อยแล้ว หมดหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติ มันจึงถูกจูงไปปล่อยให้และเล็มหญ้าต่อไป  ม้าเมียก็เช่นกัน เอามาหลอกม้าผู้ให้ดอมดมแล้วเสียบ ม้าไม่ได้หลอกม้านะครับ แต่เป็นทหารสัตว์แพทย์ผู้กระทำการหลอกจ้า 555

ดอมดมว่าจะสมยอมไหม

                นายสัตวแพทย์ม้านำน้ำเชื้อในซองอวัยวะเพศเมียเทียมไปเทน้ำอสุจิออกตรวจเปอร์เซ็นต์

                "ผลการปฏิบัติกิจกามของม้าผู้ตัวนี้ สามารถนำไปผสมพันธุ์เทียมให้แม่ม้าได้ถึง 7 ตัวครับ"

                นี่แหละ ชาติอาชาไนยตัวจริงในหนัง 1 ต่อ 7 ของ ส.อาสนจินดา ละครับผม

เพียงได้สัมผัสกลิ่น ก็ปล่อยอาวุธลับออกมาอย่างอัตโนมัติ

                วันนั้น ได้ฟังท่านนายพลบรรยายแล้วก็ขำกลิ้ง ไม่รู้สึกเลยว่า ลามกจกเปรต แต่เป็นการนำเสนอความรู้ด้วยศิลปะที่หาตัวจับยาก เชิญชวนให้ผู้เข้าฟังทั้งชายและหญิงไม่เก้อเขินแต่หัวเราะกันด้วยขำ

                ไหนๆก็มาเยี่ยมกองการสัตว์และเกษตรกรรมที่ 9 แล้ว ก็อยากจะให้ความรู้เรื่องม้าสักนิด ผมค้นจากในกูเกิ้ล วิกิพิเดีย โดยสรุปดังนี้คือ

โอ้ ทั้งใหญ่และทั้งยาว บักฮำม้า

                ม้ามีชื่อสามัญว่า Horse มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Equus ferus caballus Linnaeus,1758 อยู่ในวงศ์ EQUIDAE  ม้าเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมกีบคี่ ตัวเมียมีนมสองเต้า ท้องนาน 11 เดือน ตกลูกออกมาแล้วชั่วพริบตาก็สามารถวิ่งได้ เพื่อผลการระวังภัยจากสัตว์ผู้ล่า ม้าบ้านอายุ 2-4 ปีฝึกใต้บั้งเหียน(อาน) ได้ โตเต็มวัยถือที่อายุ 5 ปี ม้าทั่วไปมีอายุ 25-30 ปี

                ม้าแบ่งออกเป็น 3 อย่างคือ

                ม้าป่า Equus ferus  ม้าบ้าน Equus ferus callabus และม้าเถื่อน feral horse คือม้าป่ามองโกล    

เกร็งจนตัวโก่ง เสร็จสมอารมณ์หมาย

                แต่ถ้าแบ่งตามลักษณะของเลือดแล้ว ม้าแบ่งออกเป็น

                ม้าเลือดร้อน hot blood มีลักษณะพิเศษคือวิ่งได้รวดเร็วมาก มีความอดทนสูง

                ม้าเลือดเย็น cold blood มีลักษณะเชื่องช้าแต่มั่นคง ทำงานหนักๆได้

                ม้าเลือดอุ่น  warm blood มีลักษณะที่ผสมพันธุ์มาจากเลือดร้อนและเลือดเย็น

                ด้วยท่าทางรูปร่างสุดสง่างามและเข้มแข็ง มีความสามารถในการวิ่งได้รวดเร็ว หนีสัตว์หรือคนผู้ล่าได้สบายๆ มีสัญชาติญานสู้หรือถอยที่แข็งแกร่ง สามารถยืนหลับหรือล้มตัวลงนอนแกล้งตายได้ พัฒนาความสมดุลได้อย่างยอดเยี่ยม เราจึงได้เห็นการใช้ "เป็นม้าศึก" มาตั้งแต่ก่อนคริสตกาล 3,000 ปีทีเดียว สมกับเป็นชาติอาชาไนยแท้ๆ

                เว้นเรื่องเดียว สัญชาติญาณความเป็นชาติอาชาไนยหายไปชั่ว 5 วินาที ช่างน่ากังขาใช่ไหม

                บทสรุปของน้องปู พาฝัน ปิ่นทอง "รูปร่างและขนาดไม่ใช่เรื่องสำคัญ"